Mijn laatste blog schrijf ik vanaf Bangkok airport, vanavond vlieg ik alweer naar huis en ik kan niet anders zeggen dan dat de tijd vreselijk snel is gegaan. Zoals jullie weten bestonden mijn laatste 2 weken in Cambodja uit vrijwilligerwerk doen bij het weeshuis. Een relatief klein weeshuis waar 17 kinderen wonen in de leeftijd 0 tot en met 18. Wij hebben vooral heel veel constructiewerk verricht en daarbij liters zweet kwijtgeraakt. Jemig, ik had geen idee dat het uberhaupt mogelijk was om zoveel te zweten!! Maar wat wil je, op 14 februari is de hele bovenverdieping van het huis afgebrand waardoor de kinderen nu genoodzaakt waren om buiten te slapen dus er was genoeg werk te doen door ons. We hebben onder andere ontzettend veel puin opgeruimd, wc's schoongemaakt, stapels bomen verplaatst maar het meest dankbare werk wat we hebben verricht is het maken van een doucheruimte voor de kinderen. Wij zitten te zeuren als we onder een koude douche moeten, maar zij moesten zich wassen in de meest ranzige rivier die ik ooit heb gezien. Als het echt niks wordt met mn leven kan ik altijd nog in de bouw gaan werken, na deze weken weet ik feilloos sement te maken, te metselen en zelfs te stuken! Lieve mensen, mochten jullie binnenkort een stukadoor in willen huren, geef hem een dikke fooi aan het eind wat het is verrekte zwaar werk!!! Naast alle uren contructiewerk was er (gelukkig) ook tijd om met de kids zelf te spelen, het leukste vond ik de middag waarop ze hun 'verkleedkleren' tevoorschijn toverde en zich helemaal op de vrijwilligers uitleefde. Aan het eind waren we stuk voor stuk net opgetogen kerstbomen/verdwaalde hippies (foto's volgen nog!)

Het weekend ben ik samen met 2 Nederlanders naar Phom Pehn geweest en samen met tuktuk driver Peter, die de oorlog zelf had overleefd gingen we naar de killingfields en de gevangenis S21(waar ze destijds alle hoogopgeleide mensen in opsloten en uiteindelijk vermoordden) We waren meteen gek op Peter en hij duidelijk ook op ons, hij bleef maar zeggen ' i love skinny white woman', nou dan was ie bij ons aan het goede adres!!!Ik zaldeze dag niet snelvergeten, mede dankzijPeter dieons zijn eigen verhaal heeft verteld, allerlei informatie heeft gegeven en ons heeftrondgeleid in de gevangenis.Ik heb daar ook een van de slechts 7gevangenen ontmoet die hetwelhebben overleefd, een bijzonder momentje dat gelukkig vastgelegd is op camera.De bezoeken aan de killingfields en s21 zijn absoluut niet leuk, maar ik begrijp nu wel veel beterwaarom het land zo is zoals het is en ben heelblij dat ik hetheb gezien.En iedereen dieook van plan is te gaan,maak een date met tuktuk driverPeter,echt een aanrader en ik heb tenslotte zijn nummer! ;)

Gisteren, na een uur durende rit op de motorbike (met giga backpack en al tussen de chauffeur zijn benen, geen probleem!) kwam ik aan bij de Thaise grens en heb ik heel de dag in de bus gezeten richting Bangkok. Nadat mijn taxichauffeur me heel Bangkok door had gereden, me massages en snoepjes begon te geven en ik steeds geirrieerder en stiekem ook wel een beetje bang werd kwam ik na 2 uur eindelijk engelukkigstill a liveaan bij mn hotel. Ik had een luxe hotelgeboekt (mezelf alvast een cadeautje voor mijn verjaardag gegeven....) en heb vandaag heerlijk aan hetzwembad doorgebracht. Ik vlieg zo naar Cairo en vanaf daar naarAmsterdam. Ik moet zeggen dat ik Azie met dubbele gevoelens verlaat, ik heb heel veel zinom iedereen weer te zien, maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik nog lang niet klaarben...Zo staan Laos en Vietnam nog opmn verlanglijstje en ook de Thaise eilanden komen een volgende keer aan de beurt! Dit wasdan mijn eerste (heel erg geslaagde) reis, maar zeker niet mn laatste!!!